چند روزه که خودم نیستم ! ذهنم همه جا هست ُ هیچ جا نیست ! گذر ِزمان ! آدمها رو نمیبینم! شکننده شدم ! با هر حرفی سریع میشکنم ُ بغض میکنم !

سکوتم باعث ِناراحتی اطرافیانم شده مخصوصا نوشی ولی واقعا دست ِخودم نیست !

میدونم بخاطر ِخودم بود ولی لحن ِحرف زدنش پیش ِطنین واقعا خُردم کرد ! : (

آخه شلوغی ِذهنم فقط بخاطر ِی مسئله نیست ! نمیدونم موضوعات ِدیگه هم میاد تو ذهنم ! شایدم  ی انرژی منفی نمیزاره به حال ِاولیه خودم برگردم !

ولی واقعا دیگه  بُریدم ! خسته شدم! توانایی ِمقابله و رویارویی رو باهاشون ندارم! 

مگه من چقدر توان دارم که بخوام با تمام ِاین مسائل کنار بیام و راحت برای خودم هضمشون کنم !؟! اونم ی آدمی مثل ِمن که ..

بُغضی که چند روزه تو گلوم ِباعث شده ی گلو درد ِ بد بگیرم‌ !! حتی آب ِدهنمم دیگه نمیتونم قورت بدم !

گندم نوشت :همه ی این حرفا رو با تو هم بودماااا؟ الکی خودتُ به اون راه نزن که مثلا نشنیدی !! با خود ِخودت بودم ! منم بنده ی گستاخت ! ولی این بنده ی گستاخ  قلبی  داره که تو توی سینش گذاشتی! احساسی که تو بهش هدیه کردی ! این بندت تواناییش صفر شده ! یریده ! نمیکشه ! اندازه ی تواناییشم تو دادی دیگه ! پس خودت میدونی که دیگه ته کشیده ! پس ی فکری براش بکن !