به گفتگوی دو دوست که که در مورد آب وهوا صحبت میکنند توجه کنید؛
نفر اول: « فکر میکنی امروز چه آب و هوایی داشته باشیم؟»
نفر دوم: «آب و هوایی که من دوست دارم».
نفر اول: «چگونه میتوانی بفهمی که٬ آب و هوا آنگونه خواهد بود که تو دوست داری؟»
نفر دوم: «میدانی دوست عزیز من٬ در زندگی فهمیده ام که همیشه نمیتوانم آنچه را که دوست دارم ٬ داشته باشم... بنابراین یاد گرفته ام که همیشه آنچه را که به دست می آوردم دوست داشته باشم و مطمئنا آب و هوایی خواهیم داشت که من دوست دارم».
نکته:خشنودی و یا نا حوشنودی ما نسبت به رویداد ها به طرز برخورد ما با آن ها بستگی دارد نه به ماهیت آن ها.
*تا حدودی باهاش موافقم٬ البته فقط حدودی!!
*این پیش بینی وضع هوای منم انگاری امشب خیلی طوفانی بوده!!
*تف تو این زندگی!! که تشکیل شده از خبره بد ! بد! بد!!
*تا میاد آدم ی ذره امیدوار باشه! فوری زندگی ی چیزو آینه میکنه میزاره جلوت! تا هرچی امید و آرزو ِ به باد بره !!
*خدا میدونه داره چیکار میکنه! فقط امیدوارم صبره ما هم در نظر داشته باشه!!